Nagromadzenie syntezatorów, od chrapliwych basowych riffów przez atonalne zawijasy, po syntetyczny flet. Gitara akustyczna dodaje do tego raz zimny. raz ciepły nastrój. Prowizoryczna perkusja z pudełek i talerzy zatkniętych na pałkach. Budowanie motywów wokół powoli rozwijających się kilkuwarstwowych pętli. Rytm jest traktowany dosyć umownie.
Bartek Kalinka, tworzący amatorską muzykę niezależną od lat 90-tych, jest kojarzony przede wszystkim ze swojej elektroakustycznej muzyki noise z lat 2000-2010. Rozwinął jednak w międzyczasie wątek swojej twórczości bazujący na syntezatorze modularnym i gitarze akustycznej, z pogranicza eksperymentu, pracy z melodią i pastiszu. Jego płyty z tego nurtu wydane w wytwórniach Bołt i BDTA (2013), doczekały się kontynuacji w 2019, najpierw w opublikowanym cyfrowo „Subpolar hilarity”. „Telepajęczarstwo” rozwija te motywy.
Rok wydania:
2020